مهندسی نقشه‌برداری یا Surveying engineering، به علم اندازه‌گیری دقیق و تعیین موقعیت نسبی یا مطلق عوارض روی سطح زمین گفته میشود. از این تعریف ساده چنین برداشت میشود که هدف، تعیین مختصات نقاط در سه بعد است. در بعضی موارد، برای تعیین موقعیت، بعد زمان نیز مورد توجه قرار می‌گیرد (سنجش‌های نجومی، تعیین موقعیت جهانی و نقشه‌برداری ماهواره‌ای). به‌طورکلی در کشورهای اروپایی و آمریکایی رشته مهندسی نقشه‌برداری دارای کاربرد وسیع‌تری بوده و به آن مهندسی ژئوماتیک (Geomatics) گفته میشود. ژئوماتیک علم و فنّاوری مربوط به ويژگي و ساختار داده‌هاي مكاني، روش‌های به دست آوري، سازمان‌دهی، طبقه‌بندي، بررسي كيفيت، تحليل، مديريت، نمايش و همچنين نياز ساختاري براي استفاده از اين اطلاعات است. ژئومتيكس با طيف وسيعي از علوم مرتبط است كه هركدام براي ارائه تصويري از جهان فيزيكي می‌تواند مورداستفاده قرار گيرد. اين علوم عبارت‌اند از:
سنجش از راه دور (RS)، فتوگرامتری، نقشه برداری، سیستم‌های اطلاعات جغرافيايي(GIS) و سيستم تعيين موقعيت جهاني
در ایران تمرکز بر روی مهندسی عمران نقشه‌برداری تا مقطع کارشناسی بوده و در مقاطع عالی تعیین گرایش تخصصی می‌گردد که یکی از بخش‌های علم ژئوماتیک را در برمی‌گیرد. به‌طورمعمول در نقشه‌برداری زمینی به دو امر کلی پرداخته میشود:
1- برداشت اطلاعات مکانی و ویژگی‌های انواع عوارض، سپس تحلیل آن‌ها و درنهایت نمایش نتیجه.
2- پیاده‌سازی نقشه‌های طراحی شده
در این راستا نقشه‌برداران از وسایل و دستگاه‌های مختلف اندازه‌گیری، نرم‌افزاری‌های تخصصی و همچنین روش‌های گوناگون استفاده می‌کنند تا به نتایج قابل‌اطمینان دست یابند.
